Odrodzenie sportu w czasach nowożytnych ściśle wiązano w początkowym okresie z szeroko pojętym kontaktem z naturą, a także ze zdrowym stylem życia. W Polsce uważano dodatkowo, że dbałość o tężyznę fizyczną narodu jest zadaniem patriotycznym, gdyż ułatwi przetrwanie czasów niewoli i przysposobi do walki o niepodległość. Aby więc zdrowy duch zagościł w zdrowym ciele, zaczęły w większych i mniejszych polskich miastach powstawać place ćwiczeń, boiska, baseny, tory wyścigów konnych i rowerowych, lodowiska, a później hale sportowe i inne obiekty, gdzie młodzi i starsi, panowie i panie, amatorzy i pierwsi wyczynowcy mogli kształtować sylwetkę, dbać o kondycję i zdobywać nowe umiejętności. Zanim przyszła pora na beton, stal i szkło, zanim pojawił się sztuczny lód, sztuczna nawierzchnia i sztuczna murawa, podstawowym budulcem były przede wszystkim ziemia i drewno. Spójrzmy zatem, jak prezentowały się polskie ośrodki sportu i rekreacji na początku minionego stulecia.
Już w pierwszych latach XX wieku nastąpił na ziemiach polskich gwałtowny rozwój organizacji i stowarzyszeń sportowych, których korzenie sięgały często jeszcze drugiej połowy wieku XIX. Wzrosła też wyraźnie liczba imprez sportowych.